Το κουνάβι και οι φίλοι του άρχισαν να ψάχνουν τρόπους για να μπορέσουν να συναντήσουν το φεγγάρι.  Ο Γάλος ο παπαγάλος επέμενε ότι θα μπορούσε να πετάξει μέχρι το φεγγάρι και να το συναντήσει.  Περίμενε να νυχτώσει και ξεκίνησε το ταξίδι έχοντας στην πλάτη του τον πάντα τολμηρό Τίκη το ποντίκι.  Όσο όμως ψηλά κι αν ανέβαινε, όσο πολύ κι αν χτυπούσε τα φτερά του, το φεγγαράκι έμενε πάντα εκεί.  Χαμογελαστό αλλά πάντα στην ίδια απόσταση.  "Ας γυρίσουμε πίσω" του είπε ο Τίκη που είχε αρχίσει να φοβάται.  "Όσο κι αν προσπαθούμε δεν το πλησιάζουμε".  Ο Γάλος συνέχισε λίγο ακόμη αλλά σύντομα κατάλαβε ότι ήταν μάταιο να προσπαθεί.  Έτσι, άλλαξε πορεία και κατευθύνθηκε προς τη Γη.

Κάτω στη Γη, έξω από Globe, οι φίλοι τους παρακολουθούσαν με ενθουσιασμό την προσπάθεια τους. Σιγά σιγά τους έχασαν από το οπτικό τους πεδίο και απογοητεύτηκαν.  "Τι κρίμα!" είπε η Ρενάτα η γάτα.  "Πίστευα ότι θα τους δούμε να μας χαιρετούν από το φεγγάρι".  "Έχουν φτάσει πολύ μακρυά" είπε ο σοφός Άκης ο Ρομποτάκης.  "Τότε γιατί βλέπουμε το φεγγάρι που είναι πιο μακρυά;" ρώτησε η Σερνούλα.  "Το φεγγάρι είναι πολύ μεγάλο γι αυτό το βλέπουμε από μακρυά.  Ενώ οι φίλοι μας είναι πολύ πολύ μικροί!" απάντησε ο Άκης.

Κι ενώ οι φίλοι μας προσπαθούσαν να εξηγήσουν το μυστήριο της εξαφάνισης του Γάλου και του Τίκη, μια σκιά άρχισε να φαίνεται στον ουρανό.  Δεν άρχισαν να καταλάβουν ότι επέστρεφαν.  Με το που πάτησαν τα πόδια τους στη Γη, άρχισαν να τους ρωτούν. "Τι έγινε;", "Το βρήκατε;" "Του μιλήσατε;".  Γρήγορα όμως, από την απογοήτευση στα πρόσωπα τους, κατάλαβαν ότι κάτι δεν πήγε καλά.  "Όσο κι αν προχωρούσαμε δε μπορούσαμε να το φτάσουμε", είπε ο Γάλος.  "Φαινόταν σαν  να ήταν πάντα στην ίδια θέση" πρόσθεσε ο Τίκη.  

"Μην απογοητεύεστε" αναφώνησε η πάντα αισιόδοξη Ρενάτα η γάτα. "Θα φτιάξουμε ένα διαστημόπλοιο!!".

​

​