Τα απομνημονεύματα του φεγγαριού
Τι κοινό μπορούν να έχουν το κουνάβι με το φεγγάρι;
Προς το παρόν ας γνωρίσουμε το φεγγαράκι μέσα από τα απομνημονεύατα του ....
... κι ας αφήσουμε την περιπέτεια να ξεκινήσει ...
Το φεγγάρι γράφει τα απομνημονεύματα του. Δεν έχει πένα ούτε μολύβι και γι’ αυτό είναι αναγκασμένο να γράφει χρησιμοποιώντας έναν κομήτη, μετακινώντας την ουρά του στο σκοτάδι του ουρανού. Δεν έχει ούτε χαρτί, αλλά γράφει πάνω στα σύννεφα, που όμως μετά πετούν μακριά. Κάθε τόσο το φεγγάρι αναρωτιέται:
-Που να χει καταλήξει άραγε η σελίδα 18;
Η σελίδα 18 είναι ένα σύννεφο που ακριβώς αυτή τη στιγμή γίνεται βροχή πάνω από την πόλη του Ρεθύμνου. Οι κάτοικοι της πόλης βλέπουν το σύννεφο, βλέπουν τη βροχή αλλά ούτε που τους περνάει απ’ το μυαλό ότι αυτή η βροχή είναι φτιαγμένη από τις λέξεις της σελίδας 18.
Έτσι το φεγγάρι συνεχίζει να γράφει και τα απομνημονεύματα τα παίρνει ο άνεμος.
-Έχασα τη σελίδα 24! Παραπονιέται το φεγγάρι.
Η σελίδα 24 είναι ένα ροζ συννεφάκι που το ‘χει σκάσει για να λικνιστεί πάνω απ’ τη θάλασσα
Εγώ κατάφερα να διαβάσω μόνο τη σελίδα 35, πάνω στην οποία το φεγγάρι έγραψε: «Είμαι η καλύτερη σβούρα, γιατί κάνω τρεις περιστροφές ταυτόχρονα: μία γύρω από τον εαυτό μου, μία γύρω από τη Γη και μία γύρω από τον Ήλιο». Εγώ υπηρετώ τη Γη, αλλά εκείνη δε μου πληρώνει ποτέ το μισθό μου. Καμιά φορά το μετανιώνω και πάω να περιστραφώ γύρω από τον πλανήτη Άρη που είναι σοφός κι έχει καλούς τρόπους και μια κοιλιά ριγέ από ολόισια κανάλια».
Στη σελίδα 51 (που ήταν ένα σύννεφο λευκό σαν το χιόνι) το φεγγάρι έγραψε: «Είδα ένα όνειρο. Ονειρεύτηκα ότι η Γη είχε γίνει κατακόκκινη σαν φωτιά. Κι ότι στη θέση του Βόρειου Πόλου υπήρχε ένα αστέρι.»
Τη συνέχεια δεν μπόρεσα να τη διαβάσω, γιατί η σελίδα 51 (το κάτασπρο σαν χιόνι σύννεφο) πέταξε μακριά προς τα μέρη των Χανίων.
Από το Βιβλίο "Παραμύθια σαν πλατύ χαμόγελο" του Τζάνι Ροντάρι
