Όλα ξεκίνησαν από την επίμονη άρνηση του Βιβλιοφάγου Δρακάκη να ξεσκονίσει τα ράφια για το ξεκίνημα της χρονιάς. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή εξαφανίζεται αλλά φέτος το παράκανε! Μέρες τον ψάχναμε κι είχαμε αρχίσει να ανησυχούμε μέχρι που μια ωραία πρωία λάβαμε ένα mail με τη φωτογραφία του, πού νομίζετε; Στο διάστημα! Μάλιστα στο διάστημα! Αν είναι δυνατόν! Μεγάλωσε πολύ το καλό μας και δυνάμωσαν τα φτερά του!
Γύρισε πίσω ενθουσιασμένος από το ταξίδι του και προσπαθούσε να μας πείσει ότι "είμαστε λέει όλοι φτιαγμένοι από αστερόσκονη" κι ένα σωρό άλλα ακαταλαβίστικα πράγματα. Στην αρχή θεωρήσαμε πως φταίει το jet lag και τον αφήσαμε ήσυχο να ξεκουραστεί μα αυτός εκεί το βιολί του!
Η δεύτερή μας συνάντηση στη Βιβλιοθήκη ήταν ακόμη πιο ενδιαφέρουσα! Ήταν βέβαια που κι εμείς γνωρίζαμε πιο πολλά και ήρθαμε γεμάτοι όρεξη να μάθουμε ακόμη περισσότερα. Ε,ναι ή Φυσική μας είχε αγγίξει με το μαγικό της ραβδάκι.
Εκτός από τους γνωστούς πια, μικρούς και μεγάλους, στη συνάντηση βρέθηκε και ο καινούριος κολλητός του βιβλιοφάγου δράκου, ένα πανέξυπνο κουνάβι που γνώρισε στο ταξίδι του στο CERN. Ταιριάζουν τέλεια σε όλα εκτός από τα γούστα τους στο φαγητό. Το κουνάβι δε θέλει καν να δοκιμάσει να φάει έστω και μια μπουκίτσα από την άκρη ενός βιβλίου, ενώ το δρακάκι ανατριχιάζει και μόνο στη σκέψη πως θα μπορούσε να φάει καλώδια ενός επιταχυντή. Αφήστε που δεν αξίζει τον κόπο να μπει κανείς σε κίνδυνο έστω και αν πρόκειται, κατά τα λεγόμενα του κουναβιού, για μια εξαιρετική λιχουδιά!
